Peyrani Piemonte Bonarda z dziełem sztuki na etykiecie

Kolejne wspomnienie z zeszłorocznych targów Pro Wein to Peyrani Piemonte
Bonarda – czerwone wino z prawdziwym dziełem sztuki na etykiecie, którego autorem jest Tino Aime. To Włoch, który 84 lata temu urodził się w Cuneo, a obecnie mieszka w Gravesend, w dolinie Susa. Po ukończeniu Idro Colombi Tino poświęcił się malarstwu i grafice. Swoje prace wystawił po raz pierwszy w 1963 roku, zdobywając uznanie we Włoszech, Francji, Rumunii i Stanach Zjednoczonych. Wśród wielu jego prac, można znaleźć projekt znaczka upamiętniającego Galileo Ferraris z 1997 roku, szkic do loterii biletowej z tego samego roku. Jest jednym z najbardziej szanowanych artystów, oddających piękno krajobrazów Piemontu. Natura to jeden z ulubionych tematów Tino więc i rowery często przewijały się w jego dziełach jako element krajobrazów.

Ponoć cztery różne odmiany czerwonych winogron, trzech z północnych Włoch i jednej z Argentyny, nazywane są Bonarda. Większość z nich uprawiana jest w Argentynie, ale za to z Włoch pochodzi najstarsza ich odmiana, a dokładniej z Piemontu. Obecnie odmianie tej grozi wyginięcie, ponieważ, mimo że jest to szczep zdolny wytworzyć charakterystyczne, dobrej jakości wino, to rzadko było wysadzane po ataku mszyc z 1880 roku, co wynikało z ekonomicznego podejścia winiarzy – Bonarda Piemontu jest winoroślą dającą niewielkie plony, a co za tym idzie niewielkie korzyści.

Trendowi temu nie poddali się winiarze z Peyrani, których nieruchomości obejmują około 34 hektarów pagórkowatego terenu, z których na 5 uprawiane są winorośle. Resztę terenu charakteryzuje dziewiczy krajobraz lasów, łąk i upraw nasiennych. Połowa z tych winnic usytuowanych jest w San Paolo Solbrito, a druga połowa w gminie Piovŕ Massaia.

Średnia produkcja Peyrani wynosi około 2,5-3 ton na hektar, co jest bardzo niską ilością, biorąc pod uwagę, że przepisy dyscyplinarne dla Barbera d’Asti pozwalają na 7 ton produkcji. Sama Bonarda zajmuje ledwie 1/3 hektara z niską wydajnością, dającą około 0,8 ton winogron. Liczba ta wyraża filozofię Peyrani, że należy szukać jakości, a nie ilości i zdecydowanie bronić starych winnic, będąc przekonanym, że są one w stanie zaoferować świetnej jakości produkt finalny. W związku z tą filozofią wiek winorośli waha się między tymi najmłodszymi, które mają około 50 lat a najstarszymi, posadzonymi w około 1930 roku.

W winnicy Peyrani oprócz odmiany Bonarda, uprawiane są także Barbera i Freisa.

Owoce Boonarda zbierane są zazwyczaj w ostatnim tygodniu września. Decyzja o dniu zbiorów podejmowana jest w następstwie badań laboratoryjnych na próbkach owoców, które zapewniają, że osiągnęły one doskonałą dojrzałość. Winogrona zbierane są ręcznie do 20-kilogramowych skrzyń.

W piwnicy winogrona podlegają miękkiemu prasowaniu. Potem następuje 8-dniowa fermentacja w częściowo izolowanych zbiornikach stalowych, gdzie temperatura wynosi 27-29 ° C przez około 8 dni.

Konieczna dekantacja następuje po raz pierwszy po 7 dniach. Po drugiej, wino pozostaje w zbiornikach ze stali nierdzewnej, gdzie poddawane jest fermentacji mlekowej. Wino poddane jest 10-miesięcznemu starzeniu w stalowych beczkach oraz 3-6-miesięcznemu w butelkach zanim zostaną dopuszczone do dalszej dystrybucji.