Podczas targów ProWein spotkałam się z różnymi reakcjami, ale o tym już pisałam, wśród tych, którzy byli niesamowici pozytywni i mili była także Cristina Callejo, która reprezentowała rodzinną Bodegas Félix Callejo. Dostałam od niej aż dwa wina, które są chyba jednymi z lepszych w mojej kolekcji, ale o tym później…

W hiszpańskiej miejscowości Sotillo de la Ribera żyła rodzina Callejo, która zajmowała się uprawą winogron oraz produkcją i sprzedażą wina, a także która w 1943 roku powiększyła się o jednego członka – Felixa. Jego dziadek Faustion oraz ojciec byli właścicielami winnicy, zwanymi „corredores de vino”, byli także brokerami, poszukującymi nabywców na wino produkowane przez mieszkańców Sotilla.

Po śmierci ojca, zaledwie 16-letni Felix przejął stery rodzinnego biznesu i zaczął marzyć o wyprodukowaniu własnego wina. Marzenie spełniło się, gdy poznał swoją żonę Pilar, która razem z nim dzieliła pasję i ciężką pracę. Sukcesy przyszły po pierwszym winobraniu w 1989 roku.

Felix podróżował po całym świecie pozyskując nowych klientów. Był w stanie udać się z butelką pod pachą do państw, w których kultura wina prawie w ogóle nie istniała, po to aby przedstawić im wino Ribera del Duero.

W winnicy rodziny Callejo uprawiane są winogrona Tempranillo i Tinta Fina, które rosną w północnej, najwyższej części doliny Duero, czyli 850- 930 m.n.p.m. Tak wysokie położenie wpływa na smak winogron, ponieważ ciepłe dnie sprawiają,że owoce szybciej dojrzewają, natomiast chłodne noce pozwalają zachować dobrą kwaskowość.

Na charakterystyczny smak owoców Tempranillo i Tinta Fina z winnicy Callejo ma także wpływ różnorodność gleby, na której rosną. – w wyższych rejonach wapienna, poniżej – piaszczysto – glinna i piaszczysto – kamienna.

Gleba leży nie tylko u podnóży winorośli, ale także filozofii właściciela winnicy Callejo. Według niego świetne wino rodzi się z korzeni winorośli, rosnących głęboko w glebie, dlatego tak istotnym dla niego jest przekazanie terroir – autentyczności wina. Z tego powodu zrezygnowano z wykorzystywania pestycydów, aby winorośl żyła w równowadze i harmonii z otoczeniem i aby jej korzenie samodzielnie poszukiwały składników odżywczych.

Wina, które mam to roczniki 2006 i 2010 trochę żałuję, ze nie 2005, ponieważ był najlepiej oceniany, ale skoro ichnie piję, to nie robi mi to większej różnicy 🙂 Liczy się etykieta, a ta jest naprawdę piękna!Na etykiecie jest sam Felix i podobno wszyscy mężczyźni w rodzinie Callejo potrafią prowadzić rower, siedząc na kierownicy, tyłem w kierunku jazdy 🙂

Jeżeli chodzi o rocznik 2006, to warunki pogodowe w ciągu były sprzyjające, w okresie zimowym i wiosną były dosyć deszczowo, natomiast lato było suche i gorące. Owoce zbierane były pod koniec września, a następnie poddane kontroli, fermentacji, maceracji, po czym leżakowały przez 15 miesięcy w beczkach z francuskiego dębu.

Wino ma ciemnowiśniowy kolor z granatowymi refleksami, intensywny aromat dojrzałych owoców jagody, rozmarynu, goździków, a nawet octu balsamicznego.

Niestety nie mam zbyt wielu informacji na temat rocznika 2010, ale powołując się na ilość punktów, jakie zdobywało wnioskuję, że musi być równie dobre. Poniżej przedstawiam krótkie zestawienie.

94 pkt. – Stephen Tanzer rocznik: 2010
95 pkt. – International Wine Review rocznik: 2009
94 pkt. – Stephen Tanzer rocznik: 2009
92 pkt. – Guia Penin rocznik: 2009
94 pkt. – Robert Parker rocznik: 2006
92 pkt. – Stephen Tanzer rocznik: 2006
90 pkt. – Guia Penin rocznik: 2006
97 + pkt. – Robert Parker rocznik: 2005
92 + pkt. – Internacional Wino Rewiev rocznik: 2005
93 pkt. – Wine Spectator rocznik: 2005
93 pkt. – Wine Enthusiast rocznik: 2005
96 pkt. – Robert Parker Highest – Scoring Releases of 2007 rocznik: 2004
96 pkt. – El Mundo rocznik: 2004
93 pkt. – Wine Spectator rocznik: 2004
98 pkt. – Robert Parker rocznik: 2003
96 pkt. – Wine Spectator Top – Scoring Wina z Hiszpanii rocznik: 2003
90 pkt. – Stephen Tanzer rocznik: 2003
91 pkt. – Wine Spectator rocznik: 2002

Polecam także przejrzeć:  BODEGAS FELIX CALLEJO